Amica, vale! (Bella ciao)

Signum sodalitatis in perennem memoriam conditae singularis feraeque cladis in provincia Alexandrina hebdomada quae dicitur sancta anni 1944 effectae. Vide sedem interretialem.

Ad Italiam ex copiis Hitlerianis occupantibus et fascali regimine liberandam, annis 1943-1945, operam pariter dederunt Anglorum Americanorumque exercitus et bellatorum tectorum Italici greges. Multa cantica popularia horum rebellantium tradita sunt, quorum omnium forsitan celeberrimum est illud appellatum "Bella ciao", complures in alios sermones conversum, sed nondum, quod sciam, in Latinum.
Latiniorum intepretum opus exspectans, ipse conatus sum illud canticum Latine reddere. Propter metricas necessitates versionem non feci ad verbum, sed textui primo satis quidem fidelem.

Amica, vale!
canticum Italicum "Bella ciao" in Latinum sermonem a Scriba conversum

Hoc die mane sum experrectus
- amica mea, vale, vale, amica mea -
hoc die mane sum experrectus
in patria haud libera

Tecte bellator, tecum me aufer
- amica mea, vale, vale, amica mea -
tecte bellator, tecum me aufer
mortem iam non reformido

Si autem moriar bellandi causa
- amica mea, vale, vale, amica mea -
si autem moriar bellandi causa
rogo me sepulturae des

Rogo sepelias in summo monte
- amica mea, vale, vale, amica mea -
rogo sepelias in summo monte
sub umbra floris cuiusdam

Et viatores stupentes dicent
- amica mea, vale, vale, amica mea -
et viatores stupentes dicent:
ecce quam pulcher ille flos

Est flos virtutis, flos libertatis
- amica mea, vale, vale, amica mea -
est flos virtutis, flos libertatis
est tecti bellatoris flos.




Textus primus Italicus hac in sede interretiali notis adiectis invenitur.
Sequuntur nexus ad alias eiusdem cantici versiones:
versio Anglica, Francogallica, Hispanica, Catalana, in Vasconum sermonem, Callaeca, Lusitana, Philippina/Tagalog, Germanica, Danica, Suetica, Norvegica, Finnica, Nederlandica, Hungarica, Dacoromana, Rethoromana, Graeca, Polona, Croata, Bulgarica, Turcica, Corduena, Russica, Sinensis, Coreana, Arabica, Berbera, Esperantica.

ante diem VII Kalendas Maias
Italiae liberatae festum

Ab Urbe condita anno MMDCCLXI

Cum in die Urbis natali MMDCCLXI fabulosam lupam repraesentare voluissem, non illius Romanae sed recentiorem Senensem imaginem elegi. Narrat enim alia fabula, minime quidem probabilis, Senium et Ascanium, Remi filios, huc a patruo cognatis interimendis nimis expedito fugisse, lupae Capitolinae effigiem secum ferentes, et castrum hic condidisse, ex quo nobilis urbs Sena exorta est. Imago igitur lupae, cum legitimis geminis lactentibus, anno 1487 confecta, in area "della Postierla" nominata, supra columnam editam quinque saecula mansit, sed nuper reparata in Museo servatur, qua de causa anno 1996 nova lupa supra columnam eadem in area disposita est, cuius artifex fuit Iulianus (Giuliano) Vangi, statuarius Tuscus, qui inter optimos aetatis nostrae adnumeratur, praemio "Imperiale" Iaponico anno 2002 honestatus in urbe Mishima, ubi ei dicatum est museum quod appellatur "Vangi Museo", res vere singularis vel unica pro artifice extero vivo.

Haec lupa mihi maxime placet, propter modernam veritatem vel realismum, atque quod in tota sculptura, geminis ac sinuoso capitulo inclusis, mirum in modum opponi comparari et compensari feritas et mansuetudo mihi videntur.

Ceterum Sena, sive Sena Iulia, insignis est urbs, operibus arte factis copiosa, visu dignissima. Peregrinatoribus Latine intellegentibus suadeo ut ingrediantur porta Camulia (Camollia), anno 1604 exstructa, cuius in arcu pulchra hae verba benigne excipientia leguntur: COR MAGIS TIBI SENA PANDIT (ubi "magis" valet "maius, amplius quam ipsa porta"). Quae porta nomen sumit a duce Camulio, quem Romulus - si supra commemoratae atque improbabili fabulae fidem tribuimus - Senam misit ut fugitivos fratris liberos intercepisset. Mala tempora etiam tum currebant...


Porta Camulia (Camollia)

ante diem XI Kalendas Maias

Vox populi, vox Dei

Duae exstant populi voces. Prior fabulatur in nundinis, clamat in foris et plateis. Altera ruri auditur, aestivo tempore, silentibus in campis apricis, cum folia populi murmurant, auris permota tam exiguis, ut vix a nobis cerni possint. Quorum fremitus flebilis ac quietus non fert incommodum, non interpellat, immo vero adiuvat animi interiorem intentionem. Tunc saepe audire mihi videtur vocem populi dicentem: “Quid agis hic, Scriba?”.

Aliquid tale accidit Eliae, ut legitur in primi libri Regum capite XIX , cum propheta in montem ivit ut staret coram Deo.
«Et ecce Dominus transit, et ventus grandis et fortis subvertens montes et conterens petras ante Dominum; non in vento Dominus. Et post ventum, commotio; non in commotione Dominus. Et post commotionem, ignis; non in igne Dominus. Et post ignem, sibilus aurae tenuis. Quod cum audisset Elias, operuit vultum suum pallio et egressus stetit in ostio speluncae; et ecce vox ad eum dicens: “Quid agis hic, Elia?”».

Ecce ergo qua de causa verum est illud «Vox populi (sed feminini generis!), vox Dei ».

Huiusmodi opinio (vel saltem haud nimis dissimilis) traditur etiam a buddhistis, quorum de sententia, ut in scriptum legi, «in sonitu verni rivuli montani perpetua resonant Buddhae praecepta». Attamen nescio an illis orientalibus sit dictum: “Vox rivuli, vox Buddhae”.



Idibus Aprilibus

Resurrexi, et adhuc tecum sum. Alleluia

Christus Acheiropoietos

Paschalia gaudia omnibus Christifidelibus, quaeque bona ceteris hominibus cuiusvis religionis, et atheis nec non dubitantibus, qui maxime mihi sunt cordi, ex animo exopto.

a.d. III Idus Apriles

Renovabitur ut aquilae iuventus tua

Mirum hic inspicitur spectaculum: videmus eaedem quae vidit aquila praetervolans. Ut evenit aliquando in somniis. Res maxime commendabilis, mea quidem sententia. (Aquila nomen est etiam praecipuae urbis Italicae novissimo terrae motu percussae).



a.d. IV Idus Apriles

Why?

Secundum Scripturas (Eccl. 3) "omnia tempus habent", "tempus nascendi et tempus moriendi ... tempus flendi et tempus ridendi ... tempus tacendi et tempus loquendi...". Nunc, post infandam calamitatem Aprutinam terrae motu effectam, tempus est agendi, non loquendi neque scribendi. Quid enim scribendum? Cuinam? Unum verbum fortasse scribere licet, verbum interrogativum, quaestionem sine responso: cur?

a.d. VI Idus Apriles